KrabbelBlog

Muziek als stille bondgenoot Er is iets wonderlijks aan muziek. Ze verwacht niets terug. Ze vraagt geen uitleg, geen inspanning, geen prestatie. Ze is er, zonder oordeel. Of je nu leeg bent of vol, gebroken of verliefd, uitgeblust of euforisch — muziek stemt zich moeiteloos af op jouw binnenwereld. Alsof ze zegt: ik zie je . Ik hoor je . Ik weet het al . Ze verbindt je met herinneringen die je dacht vergeten te zijn. Je hoeft maar drie noten te horen, en je weet weer precies waar je was toen hij je voor het eerst aankeek, zij je voor het laatst omhelsde, of je voor het eerst in stilte gelukkig was. Muziek hangt als geur aan je herinneringen. Ze tilt ze op. Ze maakt ze zintuiglijk. En levend. Ze is vriendschap in zuiverste vorm. Muziek deelt alles met je: je vrolijkheid, je woede, je verdriet, je extase. Ze vuurt het vuur aan in je buik, laat mannen huilen en vrouwen brullen van vreugde, of net andersom. Muziek laat ons voelen wat we vaak niet durven denken. Ze geeft woorden aan ...

  Stop met keuzegeneuzel Een levenskunst in vloeibare vorm Je kent het wel. Je staat in de supermarkt, twee pakken yoghurt in je hand. Eén met biologische haverextract en actieve vezels, de ander met niks van dat alles, maar wel 40 cent goedkoper. Je staat daar, als een verlichte idioot met een missie, en denkt: "Welke moet ik nu in hemelsnaam kiezen?" Welkom in het rijk van de keuzegeneuzel. Hoe heerlijk klinkt dat woord eigenlijk? Keuzegeneuzel. Je hoort de twijfel al murmelen tussen de letters. Het is de mentale loopings die we maken als er duizend opties zijn, maar geen richtinggevoel. Het is geen luxeprobleem, het is een klein dagelijks drama dat zich stil afspeelt in ons hoofd. En dat hoofd, dat is me er eentje: een prima theater, maar een bijzonder slechte stuurman. Keuzekots en kruispunten Ik geef het toe: ik zit zelf midden in zo'n kruispunt. Mijn hoofd is een rollercoaster met overuren. Alles wat ik meemaak, alles wat ik voel, alles wat ik vooruitduw, keert zich...