OVERTUIGINGEN ZIJN DE KABOUTERS IN JE LEVEN…
De kabouters in je hoofd Over innerlijke overtuigingen, trouwe helpers en de kunst van vriendelijk afscheid nemen We slepen ze al jaren met ons mee: overtuigingen. Zinnen die zich in ons hoofd hebben genesteld als waarheid, maar die ooit begonnen zijn als fluisteringen. Ze zijn ons vertrouwd geworden. Handvatten in chaos. Leidraden in verwarring. Soms zelfs overlevingsmechanismen. En ook al willen we in periodes van bezinning iets anders gaan geloven — overtuigingen verdwijnen niet zomaar als je besluit dat ze niet meer passen. Integendeel: ze gaan luider spreken, opdringeriger zelfs. Alsof ze zeggen: Wat denk jij wel, om zonder ons verder te willen? Want hoe meer je ze probeert weg te duwen, hoe dieper ze zich ingraven. Een overtuiging is als een oude grammofoonplaat die blijft hangen in een diepe groef. Hoe vaker je het lied herhaalt, hoe moeilijker het wordt om er nog iets anders in te horen. Over kabouters en koptelefoons Stel je eens voor dat je overtuigingen geen abstracte ...