Het chaosmonster — en hoe het zich stilletjes tussen de koffievlekken nestelt Lees: we hebben geen flauw idee wat we aan het doen zijn, maar we willen het graag laten klinken alsof we binnenkort op een congres mogen spreken. Want dat is de brandstof van chaos: normalisering. Het moment waarop niemand nog de vinger op de zere plek durft leggen, omdat iedereen er al een pleister over heeft geplakt. En ontdek wat er gebeurt als je weer ademruimte krijgt — en het beest eindelijk het pand verlaat. Het sluipt niet binnen met lawaai. Integendeel. Chaos begint altijd als een fluistering. Een onbenulligheid. Een kleine kronkel in de dagstructuur die niemand opmerkt omdat iedereen alweer doorraast naar het volgende overleg met drie agendapunten en zeven meningen. De planning is wazig, de prioriteiten verward, en de printer? Die print op gevoel. Je merkt het pas wanneer je er middenin zit. Niet omdat iemand roept: “Help, we verzuipen!” maar omdat de sfeer licht verstopt raakt...