KrabbelBlog

De nieuwe politiek van vertrouwen Waar het verleden opgeruimd lijkt met een goed geformuleerd voorwoord, en de toekomst wordt aangekondigd alsof het een pakketje is van Bol.com dat morgen gratis wordt geleverd. Alleen staat er dit keer een nieuwe afzender op de doos: BBB, VVD, NSC en de PVV – een coalitie waar het woord ‘vertrouwen’ een hele andere bijklank krijgt, afhankelijk van wie je het vraagt. Vertrouwen herstellen klinkt prachtig, maar wie ooit is bedrogen weet: vertrouwen laat zich niet afkondigen in een persconferentie, en zeker niet ondertekend door vier partijen die elkaar een jaar geleden nog liever zagen verdwijnen in het politieke moeras.  Meer woningen, minder regels, lagere lasten, snellere procedures. Maar als de afgelopen vijftien jaar iets hebben bewezen, is het dat plannen zelden de brug vormen tussen belofte en beleving.  Een burger die al jaren vastzit in bureaucratisch drijfzand, leest geen beleidsnota meer met open blik. Die voelt met de vingerto...

De kabouters in je hoofd Over innerlijke overtuigingen, trouwe helpers en de kunst van vriendelijk afscheid nemen We slepen ze al jaren met ons mee: overtuigingen. Zinnen die zich in ons hoofd hebben genesteld als waarheid, maar die ooit begonnen zijn als fluisteringen. Ze zijn ons vertrouwd geworden. Handvatten in chaos. Leidraden in verwarring. Soms zelfs overlevingsmechanismen. En ook al willen we in periodes van bezinning iets anders gaan geloven — overtuigingen verdwijnen niet zomaar als je besluit dat ze niet meer passen. Integendeel: ze gaan luider spreken, opdringeriger zelfs. Alsof ze zeggen: Wat denk jij wel, om zonder ons verder te willen? Want hoe meer je ze probeert weg te duwen, hoe dieper ze zich ingraven. Een overtuiging is als een oude grammofoonplaat die blijft hangen in een diepe groef. Hoe vaker je het lied herhaalt, hoe moeilijker het wordt om er nog iets anders in te horen. Over kabouters en koptelefoons Stel je eens voor dat je overtuigingen geen abstracte ...