KrabbelBlog

Tijd: vriend of vijand Over hoe we klokkijken maar zelden echt de tijd zien Tijd. Het klinkt als iets abstracts, maar het zit overal om je heen. In de rimpels rond je ogen. In het geluid van een koffieapparaat dat al twintig jaar trouw bromt. In die herinnering die op een onverwacht moment bovenkomt. En in die constante druk op je schouders, die fluistert: “Je moet nog zoveel…” Soms lijkt tijd je beste vriend. Zo eentje die stilletjes naast je zit wanneer je gelukkig bent, en geen haast heeft om weg te gaan. Andere dagen is hij je grootste vijand. Een dictator met een stopwatch, die je voortjaagt van verplichting naar verplichting. En meestal? Meestal is hij gewoon een raadsel. Onzichtbaar, onafwendbaar, en altijd een stap voor op je gevoel. We zeggen vaak dat we geen tijd hebben. Maar de waarheid is: we hebben tijd in overvloed. Alleen gebruiken we haar alsof ze op is nog voor we beginnen. We versnellen, plannen, multitasken. We vullen onze dagen met moeten, onze agenda’s met afs...

De liefde is… De liefde is geen plan, geen prestatie, geen ruilmiddel en geen project dat je kunt managen. Ze vraagt niet om stappenplannen of zekerheden, ze vraagt om een open hart dat durft te voelen, zelfs wanneer voelen onhandig, pijnlijk of ontregelend is. Als je liefde wil toelaten, echt toelaten, dan heb je geen checklist nodig, maar de moed om je binnenste niet langer te beschermen tegen datgene waar je het diepst naar verlangt. Geen halfopen deuren of strategische doorkijkjes, maar alles open, zodat ze niet hoeft te twijfelen of ze welkom is. De liefde is geen keurige gast die belt voor ze aanbelt, ze is de wind die plots binnenvalt, de zon die zomaar invalt in een kamer waar het lang donker was, en als je daar niet op voorbereid bent, dan heeft ze daar geen oordeel over, maar dan mis je haar wel. Want liefde wacht niet op toestemming, ze verschijnt wanneer jij er net niet op gerekend had, en als je dan nog bezig bent met je veiligheidsslot, is ze alweer verder gewaaid. L...