KrabbelBlog

Luisteren naar jezelf Waarom de stilte in jou meer weet dan de meningen om je heen We worden ermee geboren. Met een innerlijke stem die weet wat klopt. Een soort ingebouwde wijzer, een voelend kompas dat richting geeft nog voor we woorden kunnen vormen. Als baby huil je wanneer iets niet goed voelt, zonder gêne. Als peuter wijs je naar wat je wél wil, zonder jezelf af te vragen of dat sociaal wenselijk is. Je lichaam en je hart lopen dan nog in de pas. Maar ergens onderweg raken we dat vermogen kwijt. We leren gehoorzamen aan verwachtingen. Aan normen, doelen, rollen. We worden goede burgers, slimme leerlingen, loyale partners, efficiënte collega’s. En onderweg dempen we langzaam het geluid van onze eigen binnenwereld. Niet omdat we willen, maar omdat het makkelijker is. Omdat de wereld ons leert dat externe goedkeuring belangrijker is dan innerlijke waarheid. En voor je het weet leef je een leven dat perfect oogt, maar dof voelt. Dat is het tragische van veel volwassen levens: we ...

  Ben jij een lummelaar Of waarom je beter wat vaker tijd verspilt — bewust en zonder schuldgevoel Geen minuut verspild… maar aan wat? Is elk uurtje van jouw dag strak ingekapseld in een planning? Eerst werken, dan sporten, snel koken of scrollen, en ‘s avonds nog een geplande Netflix-avond waar je uitgeput in slaap valt bij aflevering drie? En dan is er nog het weekend: dat moet natuurlijk maximaal benut worden, want “je leeft maar één keer”, toch? Welkom in de westerse prestatiemolen, waar het woord   lummelen   klinkt als een vloekwoord. En toch… is lummelen net wat we massaal zijn kwijtgeraakt. Het onschuldige luieren, het doelloos mijmeren, het nietsdoen dat ooit vanzelfsprekend was — we zijn het verleerd. En erger nog: we zijn het gaan wantrouwen. Lummelen? Daar krijgen we stress van! We zijn zo gewend om door te hollen dat er onrust uitbreekt zodra we even stilvallen. Letterlijk. Mensen die een paar minuten niks doen beginnen vaak onmiddellijk op hun gsm te tokkele...