Gefeliciteerd met je faalleven
Kijk, als jij denkt dat je gefaald hebt, omdat je je leven niet strak volgens planning leeft, dan heb je per ongeluk een abonnement genomen op de verkeerde gedachte. Zo eentje met kleine lettertjes en een lange opzegtermijn. En wat staat er in die kleine lettertjes? Dat je pas iets waard bent als alles lukt. Als je planning klopt, je carrière glimt, je liefdesleven rechtop blijft staan bij windkracht acht en je planten niet doodgaan binnen een week. Nou?! Nieuws: het leven is geen IKEA-kast! Het leven is geen IKEA-kast. Er is geen handleiding. En als er al eentje is, dan heeft iemand de bladzijden omgewisseld en de schroevendraaier achtergehouden.
Falen is geen fout. Falen is het bewijs dat je tenminste niet als een zoutpilaar in een veilige hoek staat te wachten tot het leven ‘klaar’ is. Falen is bewijs van beweging. En beweging is altijd beter dan vastzitten in dat hoofd van je, waar je innerlijke criticus de hele dag op z'n stoel zit te klagen met z’n armen over elkaar. Die figuur moet trouwens dringend op non-actief. Geef ‘m een kleurboek en zeg: “Jij even niet.” Serieus, elke keer dat je op je bek gaat — sociaal, professioneel of gewoon privé in de gang over je eigen veters — dan staat het universum te applaudisseren. Niet omdat je gevallen bent, maar omdat je blijkbaar nog steeds probeert, experimenteert, risico’s neemt.
Je weet wat écht falen is? Een jaar lang doen alsof alles prima is, terwijl je ’s avonds Netflix kijkt tot je hersenen beginnen te smelten. Je dromen in de koelkast leggen naast die pot augurken van 2017. Je passie parkeren op standje “komt wel ooit”. Dát is het ware falen. En het ergste is: niemand ziet het. Want het is vermomd als ‘redelijk leven’. Laat me het helder zeggen, en print deze op je badkamerspiegel: falen bestaat niet. Er is alleen feedback. En soms komt die in de vorm van een tik op je neus, een job die niet doorgaat, een liefde die je hart fijnperst tot pulp. Maar het is allemaal informatie. Geen veroordeling. Mislukt? Nee, hoor. Je staat in het midden van een leerproces met de intensiteit van een punkconcert en de subtiliteit van een sloopkogel. Gefeliciteerd, je doet mee. Je leeft. Je ademt. Je klettert. En je krabbelt overeind met meer verhaal dan wie dan ook.
Gefeliciteerd met je leven. Falen?! YES — wie kent het niet?
Het is geen dieptepunt, het is de snelweg naar écht leven, zonder vangrail, zonder achteruitkijkspiegel, vol bochten waar je uit vliegt en inzichten die je alleen maar vindt als je struikelt met open ogen. Wie niet faalt, leeft niet. Die staat aan de kant, veilig en leeg. Maar jij? Je ligt op je bek midden op het veld, spuugt wat zand uit je mond, kijkt om je heen en beseft: ik ben geen loser, ik ben een volhoudende veldonderzoeker, doordrammend door de jungle van mezelf. Dat betekent dat je léf hebt. Dat je beweegt en leeft!
Je speelt niet op veilig, je speelt het spel — voluit. Niet vanaf de tribune met een zak popcorn en commentaar, maar midden op het veld waar het rauw is, waar je uitglijdt, waar je ademt en vloekt en doorgaat. Mét modder op je lijf, zweet in je ogen en hart in je vuisten. Dáár gebeurt het. Niet in perfectie, maar in beweging. En juist daar valt niets te falen — alleen maar te groeien. Echt. Levend. Onverdoofd.
